Ευρώ και ΚΚΕ

Οπωσδήποτε έχω μεγάλο πόνο για τη θέση του ΚΚΕ σχετικά με την παραμονή της Χώρας στο Ευρώ επειδή ακριβώς το ψηφίζω κι επειδή έχω την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή λύση χωρίς το ΚΚΕ, όπωσδήποτε όμως δεν υπάρχει και φιλολαϊκή λύση με την τρέχουσα πολιτική του ΚΚΕ.

Το πρόβλημα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ δεν είναι η διατροφική επάρκεια ούτε η έξοδος από Ευρώ/ΕΕ ούτε καν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.Το πρόβλημα της πολιτικής του πρότασης είναι ότι συνδυάζει αυτά τα τρία να συμβούν ταυτόχρονα ή για την ακρίβεια πρώτα η κοινωνικοποίηση, δηλαδή σοσιαλισμός, και αμέσως μετά η έξοδος.
Αυτό σημαίνει ότι η πλειοψηφία του λαού πρέπει να συμφωνήσει για σοσιαλισμό ώστε να βγούμε απο την ΕΕ ή έστω το Ευρώ.

Αυτή τη στιγμή το τμήμα του λαού που συμφωνεί για σοσιαλισμό είναι 5,5%, δηλ. ο κόσμος που ψηφίζει ΚΚΕ. Άντε να προσθέσουμε και 1% από την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και 1% από τις διάφορες τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα το μπλόκ εναντίον του Ευρώ κυμαίνεται από 30% έως 50% ή και ακόμη περισσότερο, ανάλογα με τη δημοσκόπηση και το είδος του ερωτήματος, που πάει να πει ότι πιο εύκολα μπορεί να συμφωνήσει μεγάλο τμήμα του λαού για μια πολιτική νίκη εξόδου από το Ευρώ παρά για το Σοσιαλισμό. Και αυτό το ποσοστό εξόδου από το Ευρώ έχει ορθωθεί σε ένα δυσμενές περιβάλλον, όταν όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου άμεσα ή έμμεσα θεωρούν ότι η έξοδος από το Ευρώ είναι καταστροφική, ένα ατρόμητο αλλά και ανομοιογενές 30% του λαού -τουλάχιστον- θέλει έξοδο. Φανταστείτε λοιπόν, πόσο θα μεγάλωνε αυτό το ποσοστό αν το ΚΚΕ προπαγάνδιζε ανοιχτά εδώ και τώρα την έξοδο, χωρίς να θέτει το πρόσκομμα της συμφωνίας του λαού για το σοσιαλισμό, μεταθέτοντας την έξοδο σ’ ένα άγνωστο κι απροσδιόριστο μέλλον. Φανταστείτε πόσο θα δυνάμωνε το ΚΚΕ και θ’ αύξανε το κύρος του σ’ αυτό το κομμάτι του λαού, που ταυτόχρονα θα το αποσπούσε από τη φασιστική επιρροή.

Αντί να βάλει ως πρώτιστο πολιτικό στόχο την έξοδο από το Ευρώ και συνακόλουθα την έξοδο από την ΕΕ και την κοινωνικοποίηση σε μια αλληλοδιάδοχη πορεία, χωρίς όμως να προσπαθεί να πείσει το λαό για το σοσιαλισμό γιατί τελικά ο λαός αύριο μπορεί για κάποιους λόγους ν’ αποφασίσει κοινωνικοποίηση πριν την έξοδο, οπότε δεν θα τον πισωγυρίζουμε στην έξοδο από το Ευρώ, συνδέει τον κάθε πολιτικό στόχο ως παράρτημα του κύριου (του σοσιαλισμού) και έτσι αποτρέπει τη μεγάλη μάζα του λαού που εμφορείται ακόμη από την αστική ιδεολογία να προσεγγίσει όχι μόνο το ίδιο το ΚΚΕ -αυτό είναι το λιγότερο- αλλά να αποκτήσει έναν πολιτικό στόχο για αγωνιστεί για τη σωτηρία του αποτελεσματικά.

Και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό. Η υποταγή στην προπαγάνδα του ΣΕΒ και των αστικών κομμάτων ότι η έξοδος από το Ευρώ είναι καταστροφική, αρχής γενομένης από τη δήλωση της Αλέκας στα τέλη Μάη 2011 και μετά με επανειλημμένες αντίστοιχες δηλώσεις, όχι μόνο είναι ανήκουστη για ένα επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα αλλά και απολύτως ηττοπαθής,  καθώς το ίδιο το ΚΚΕ αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να οργανώσει το λαό για να διαχειριστεί την ανώμαλη και κρίσιμη περίοδο της εξόδο από το ευρώ με βάση τα λαϊκά συμφέροντα και όχι με βάση τα συμφέροντα της αστικής τάξης.