Το Ποτάμι του φασισμού

Όταν ο καπιταλισμός θέλει να συγκαλύψει το πραγματικό πρόβλημα, την απάνθρωπη και αδηφάγα φύση του που σκορπά φτώχια στην κοινωνία, όχι μόνο στους μισθωτούς αλλά και τα μεσαία στρώματα, ανακαλύπτει χιλιάδες άλλους εχθρούς, πάντα μέσα από τους μισθωτούς και τη μεσαία τάξη, εχθρούς που είναι πράγματι και εχθροί του λαού επίσης, μόνο για το λόγο ότι ήρθαν σε συναλλαγή με τους ισχυρούς κι έγλειψαν τις κατουρημένες ποδιές του για να βγάλουν το κεφάλι τους από τα σκατά πατώντας στους ώμους των λοιπών κορόιδων. Τώρα ακόμη κι αυτούς, στην προσπάθειά του για επιβίωση και κυριαρχία, το κεφάλαιο τους ξεπουλά. Αλλά μαζί μ’ αυτούς ανακαλύπτει κι όλους εκείνους τους εργαζόμενους που χάρη στους αγώνες τους, κυρίως τους αγώνες των προηγούμενων γενιών, κατάφεραν να έρθουν σε μια καλύτερη θέση από το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη.

Μη το παίρνετε πάνω σας.

Ψήφισα το ΚΚΕ με επίγνωση ότι η γραμμή του να μη στηρίξει μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης (το ΣΥΡΙΖΑ εννοώ) για την λήψη άμεσων μέτρων ανακούφισης και μόνο ως προς αυτά (όχι δηλαδή να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης) είναι λάθος, διότι θεώρησα πως:

1. πρέπει να υπάρχει στην Ελλάδα δυνατό κόμμα με κομμουνιστική αναφορά

2. την ευθύνη για να βγάλουν το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση είχαν αυτοί που τόσα χρόνια ψήφιζαν δικομματισμό και όχι εγώ (και οι σαν και μένα) που δεν τους ψήφισα ποτέ.

3. ο μεγαλύτερος κολαούζος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το ΚΚΕ και γι’ αυτό με την ψήφο μου έπρεπε να αναστραφεί η τάση λεηλασίας του, αφού σε βασικά ερωτήματα όπως:
α. Στις 4-2-15 βγαίνει το σπίτι μου στο πλειστηριασμό, τι να ψηφίσω για να μη βγει;
β. Είμαι απολυμένη καθαρίστρια, απολυμένη καθηγήτρια από τα Τεχνικά Λύκεια, απολυμένος της ΕΡΤ. Τι να ψηφίσω για να ξαναπιάσω δουλειά αμέσως μετά τις εκλογές;