Εις μνήμην…

Ας πιάσουμε το Αντιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο – ΑΑΔΜ, που μας άφησε χρόνους του οποίου τη συγκρότηση επεδίωξε το ΚΚΕ από το 1995 κ.ε. και η κατάλυσή του έδεσε τα χέρια όλων όσων συμπορευόμασταν με το ΚΚΕ αλλά δεν συμφωνούσαμε σε όλα μαζί του.

Το ΑΑΔΜ αν και έλυνε τα προβλήματα της χρουσσοφικής επέμβασης στο ΚΚΕ που είχε σαν αποτέλεσμα το ειρηνικό πέρασμα, έπασχε από κυβερνητισμό διότι ακριβώς δεν απέκλειε την ειρηνική μετάβαση διά της κοινοβουλευτικής μεθόδου και δεν αποκάλυπτε την ταξική φύση του κράτους. Ακριβώς σ’ αυτή την αδυναμία στήριξαν και την κριτική του παλιότεροι και νέοι τροτσκιστές.

Χαιρετισμοί (μεταχρονολογημένοι)

Σα χτες το 1998 πέθανε ο Κων/νος Καραμανλής και οι πάσης φύσεως δεξιοί ομνύουν στο όνομά του για την ευρωπαϊκή προοπτική που έδωσε στη Χώρα.

To ευρωπαϊκό όραμα του Κων/νου Καρμανλή το ζούμε αυτό τον καιρό σε όλη του της διάσταση. Και τα χειρότερα δεν έχουν έρθει.

Χαιρετίσματα, λοιπόν, στον κηπουρό του Παλατιού.
Χαιρετίσματα στο νικητή των εκλογών του 1956 που ήρθε 2ος και έβγαλε 165 βουλευτές. Χαιρετίσματα σ’ αυτόν που συνέχισε τις εκτελέσεις αριστερών.
Χαιρετίσματα σ’ αυτόν που εξέδωσε τους εγκληματίες πολέμου χωρίς δίκη.
Χαιρετίσματα σ’ αυτόν που έστειλε 300.000 Έλληνες στη Γερμανία για να επαίρεται ότι μείωσε την ανεργία.
Χαιρετίσματα σ’ αυτόν που οργάνωσε τη βία και νοθεία του 61.
Χαιρετίσματα σ’ αυτόν που δεν ήξερε ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Χαιρετίσματα στον άρχοντα του παρακράτους, στο αφεντικό του Γκοτζαμάνη.

Με τους τροτσκιστές;

Μα πώς μπορεί να έχει εισαχθεί ο τροτσισμός μέσα στο κόμμα της εργατικής τάξης όταν την ίδια στιγμή αποκαθίστανται ο Άρης κι ο Ζαχαριάδης; Ακριβώς γι’ αυτό έγιναν οι αποκαταστάσεις, για να μπορούν οι κρυφοτροτσκιστές να ασελγήσουν και ιδεολογικά πάνω τους και νά ‘χουν αυτή τη δικαιολογία.
Το 19ο Συνέδριο είναι σαφώς τροτσκσιστικής χροιάς και αυτό δεν φαίνεται μόνο από το πρόγραμμα που εισάγει αλλά και από την πρόσφατη κριτική των ανώτατων στελεχών του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της ΚΔ, στην πολιτική των Λαϊκών Μετώπων ότι τάχα μου συστάθηκαν υπό ξένη σημαία, της αστικής τάξης στο όνομα του αντιφασισμού και της εθνικής απελευθέρωσης, ακριβώς ταυτόσημη με την κριτική του τροτσκισμού εκείνης την εποχής.