Τα όρια του ΣΥΡΙΖΑ

Πολλοί που πίστεψαν στο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα νιώθουν προδομένοι, θεωρούν ότι έπρπε να γίνει στάση πληρωμών με το που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, το Γενάρη του 15. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με το παρεάκι του, τους ΑΝΕΛ, δεν μπορούσε να κάνει καμία στάση πληρωμών & άρνηση – μονομερή διαγραφή του χρέους.

Αν έχουμε σωστή ταξική ανάλυση για τα κοινωνικά συμφέροντα που εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει καθόλου να μας διαφύγουν τα εξής:

=Ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 δεν ήταν το κόμμα της μεγαλοαστικής τάξης. Ήταν κόμμα των μεσαίων αστικών στρωμάτων που πλήττονταν βάναυσα από τη κρίση.

=Τα στρώματα αυτά δεν ήταν της δυναμικότητας της αστικής μας τάξης, δηλ. τύπου Μαρινάκη, Βαρδινογιάννη ή Φιλίππου, που παίζουν με δισεκατομμύρια. Είναι στρώματα οικονομικής επιφάνειας μερικών εκατομμυρίων ευρώ, όπως φάνηκε και από τους τραπεζικούς λογαριασμούς των υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ.

=Τα στρώματα αυτά συνθλίβονται από την κρίση αλλά ουδόλως επιδιώκουν ανατροπή το καπιταλισμού. Αυτό που θέλουν είναι μια δικαιότερη γι’ αυτά αναδιανομή της πίτας και μετακύλιση των βαρών της κρίσης κατά ένα μέρος και στο μεγαλοαστικό κεφάλαιο, που όχι μόνο διαχειρίστηκε την κρίση για να διασώσει τα κέρδη του αλλά ξεπουλώντας τη Χώρα -φυσικό πλούτο μαζί με τους ανθρώπους της- πλούτισε ακόμη περισσότερο.

=Επομένως τα στρώματα αυτά είναι σαφέστατα προσανατολισμένα στην ΕΕ, δεν θέλουν με τίποτα να μετατραπούν οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί σε εθνικό νόμισμα, το οποίο όση ισχύ και να έχει δεν θα μπορεί να αποτελέσει για ένα χρονικό διάστημα αντικείμενο διεθνών συναλλαγών· τούτο δε επιφέρει τεράστια ζημιά στα στρώματα αυτά.

=Τα στρώματα αυτά θα κάνουν το παν να χτυπήσουν τους εργαζόμενους προκειμένου να διατηρήσουν την Ελλάδα μέσα στο Ευρώ. Και το έχουν κάνει με τα μνημόνια που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ.

=Τα μεσοαστικά στρώματα μέχρι τον καιρό της κρίσης βρίσκονταν σε πολιτική συμμαχία με την αστική τάξη και εκφράζονταν πολιτικά από το ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ ανάλογα με τον ιδιαίτερο προσανατολισμό τους, Π.χ. οι μεσοαστοί επιχειρηματίες εκφράζονταν κυρίως μέσα από τη ΝΔ ενώ οι μεσοαστοί ΕΣΠΑτζήδες, διανοούμενοι και εργατοπατέρες εκφράζονταν κυρίως μέσα από το ΠΑΣΟΚ.

=Η συμμαχία των μεσαίων αστικών στρωμάτων με την αστική τάξη είναι ουσιώδης για τη ανεμπόδιστη εκμετάλλευση της εργ. τάξης και των φτωχότερων στρωμάτων. Η αστική τάξη, καταλαμβάνοντας ένα 2% του πληθυσμού δεν έχει αρχικά κανένα κοινωνικό έρεισμα για να κυβερνήσει. Γι’ αυτό εφηύρε τα κόμματα, ώστε πραγματοποιεί τις κοινωνικές της συμμαχίες, δηλαδή να εξασφαλίζει τη συναίνεση των κατώτερων στρωμάτων ως προς τη λειτουργία του καπιταλισμού.

=Η μεσαία αστική τάξη καταλαμβάνει περίπου ένα 10-15% του πληθυσμού και αποτελεί την κοινωνική ραχοκοκκαλιά του καπιταλισμού (ο Αντρέας δεν έπαψε όσο ζούσε να το διακηρύσσει), καθώς υλοποιεί και τους δεσμούς εξάρτησης με τα φτωχότερα στρώματα, το πελατειακό σύστημα, τη εξαγορά ψήφου κλπ.

=Λόγω της κρίσης η συμμαχία της μεσαίας αστικής τάξης με τη μεγαλοαστική  έσπασε και αυτή η διάρρηξη εκφράστηκε πολιτικά μέσα από την σημαντική υποχώρηση της εκλογικής και οργανωτικής δύναμης της ΝΔ, τον σχεδόν εκμηδενισμό του ΠΑΣΟΚ και την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ ως των κυριότερων εκφραστών των μεσαίων στρωμάτων, προοδευτικότερων και πιο αντιδραστικών αντίστοιχα, εξ ου και η ετερόκλητη κυβερνητική συμμαχία.

=Όπως κι η μεγαλοαστική τάξη έτσι κι η μεσαία χρειαζόταν μια ευρύτερη κοινωνική συμμαχία από το 10-15% που αντιστοιχεί στην πραγματική της κοινωνική δύναμη. Τι έκανε λοιπόν? Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Υποσχέθηκε λαγούς με τα πετραχήλια στα φτωχότερα στρώματα, την εργατική τάξη, την άπορη διανόηση, την άνεργη επιστημονική νεολαία, τους αυτοαπασχολούμενους κλπ., ότι θα τους λύσει όλα τους τα προβλήματα, ότι Μνημόνια Τέλος κλπ. Κι όλοι αυτοί που τους πίστεψαν έχουν βεβαίως και τη δική τους ευθύνη γιατί δεν κάθισαν να αναλύσουν αν αυτά που έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν εφικτά, δηλαδή και μέσα σε Ευρώ & ΕΕ και χωρίς Μνημόνιο (για άλλονε χτυπά η καμπάνα Δημητράκη!) και να μη ξεκουνηθούμε από τον καναπέ και πού να τρέχεις τώρα στους δρόμους. Όμως αυτή η ευθύνη είναι η ευθύνη του θύματος που δεν προφυλάχτηκε καλά απέναντι στο θύτη, δεν είναι ευθύνη πρωτογενής

=Αυτήν ακριβώς τη νωθρότητα του εργατικού και λαϊκού κινήματος έλαβε υπόψη της η μεσαία αστική τάξη και, δε βαριέσαι, υποσχέθηκε τα αδύνατα. Εξάλλου η πλειοψηφία δεν βάζει το μυαλό της να δουλέψει, λειτουργεί με βάση το θυμικό.

=Τώρα που ήρθε ο καιρός να εκφραστούν στην πράξη τα ταξικά συμφέροντα της μεσαίας αστικής τάξης και η διαρκής συμμαχία της με τη μεγαλοαστική, οι περισσότεροι κάνουν λες και πέφτουν από τα σύγνεφα και δεν περίμεναν έτσι το ΣΥΡΙΖΑ κλπ. κλπ.