Η αναγκαιότητα εξόδου από Ευρώ/ΟΝΕ

Η έξοδος από το ευρώ δεν αποτελεί μόνο ανατροπή του στρατηγικού στόχου της ελληνικής αστικής τάξης για πρόσδεσή της με τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό. Δεν φέρνει μόνο σε καλύτερη θέση μάχης  το λαό αλλά αποτελεί και ύψιστο διεθνιστικό καθήκον καθώς χτυπά τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό στην καρδιά του και δίνει το έναυσμα και στους λαούς των υπόλοιπων χωρών της ΕΕ να περάσουν στην αντεπίθεση.

Όποιος θεωρεί ότι η έξοδος από το Ευρώ σήμερα είναι καταστροφική για την εργατική τάξη και το λαό συνολικά:
1. Παραβλέπει ότι η ΟΝΕ αποτελεί στρατηγικό στήριγμα και ζωτικό προσανατολισμό της αστικής μας τάξης, παραβλέπει ότι ο εξαναγκασμός σε έξοδο από την ΟΝΕ της στερεί τα οικονομικά μέσα αποτελεσματικού χτυπήματος του λαού και κλονίζει τις διεθνείς της συμμαχίες,
2. Επιδιώκει της διατήρηση της ιμπεριαλιστικής εκμετάλλευσης (και ας διαβάσει και το Α΄ γράμμα Ζαχαριάδη για να δει γιατί η ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση πρέπει να πάψει),
3. Θεωρεί ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί την ταξική πάλη και τις διεκδικήσεις του λαού υπέρ αυτού,
4. Έχει περάσει στην πράξη με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό ανεξαρτήτων των καλών προθέσεών του, που ως γνωστόν με αυτές είναι στρωμένος ο δρόμος προς την Κόλαση.

Να γιατί η έξοδος από το Ευρώ/ΟΝΕ και συνακόλουθα από την ΕΕ (λόγω παραβίασης των κανόνων της που επιφέρει η αναγκαία εθνικοποίηση των τραπεζών) είναι αναγκαίος όρος στο δρόμο για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Να γιατί η συμμετοχή στην ΕΕ εμποδίζει τη σοσιαλιστική επανάσταση. Γι’ αυτό όποιος λέει πρώτα επανάσταση και μετά έξοδος ουσιαστικά λέει «ποτέ επανάσταση». Κι αν τελικά η επανάσταση δεν πετύχει επειδή ο λαός θα θελήσει κάτι άλλο, τουλάχιστον θα μας μείνουν οι φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις που θα χρειαστούν χρόνια για να τις πάρει πίσω το κεφάλαιο.

Είναι και πολλά άλλα, καραμπινάτα αντεπαναστατικά και φιλοϊμπεριαλιστικά στη γραμμή της αριστερής καταστροφολογίας περί εξόδου από το ευρώ τα οποία δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα κοινοβουλευτικά αριστερά κόμματα που καταστροφολογούν (ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ):
α. Αν είμαστε στην ΕΕ η κυβέρνηση έχει το νόμιμο δικαίωμα να καλέσει ξένα στρατεύματα για να μας χτυπήσουν.
β. Η έξοδος από την ΟΝΕ (και συνακόλουθα από την ΕΕ) συνεπάγεται την αναζωογόνηση της βιομηχανίας υπό αστικές συνθήκες. Είναι κακό αυτό; Κοιτάξτε πώς λοιδορούν την καπιταλιστική ανάπτυξη οι Κουτσουμπίστας! Την ξορκίζουν σε όλους τους τόνους. Όμως μετά την επανάσταση, που πιθανόν ν’ αντιμετωπίσουμε εμπάργκο, θα χρειαστούμε να υπάρχει η υλικοτεχνική υποδομή της βιομηχανίας, ώστε να έχουμε κάτι να εθνικοποιήσουμε για να μη πεινάσει ο λαός. Αν η βιομηχανία έχει ήδη καταστραφεί, πώς θα δημιουργήσουμε βιομηχανία σε συνθήκες εμπάργκο;
γ. Η αποχώρηση σπό την ΟΝΕ μετά τη σοσιαλιστική επανάσταση θα φέρει την ανάγκη κυκλοφορίας ενός νέου νομίσματος, καθώς δεν πρόκειται να καταργηθεί την επόμενη μέρα η εμπορευματική παραγωγή. Η κυκλοφορία νέου νομίσματος χρειάζεται σχέδιο, σχεδιασμό, εκτυπώσεις, συντονισμό του (εθνικοποιημένου με διάταγμα αλλά στην πράξη;) τραπεζικού συστήματος, το οποίο κατά τη λενινιστική πρακτική  ενδεχομένως να συγχωνευτεί σε ένα νομικό πρόσωπο. Πώς θα γίνονται οι συναλλαγές μέχρι τότε; Προφανώς με Ευρώ! Πώς θα πληρώνουν οι εθνικοποιημένες και μη επιχειρήσεις τους εργαζόμενούς και τους προμηθευτές τους; Είναι άραγε κατανοητό ότι έστω και 10 μέρες να μείνουμε χωρίς νόμισμα θ’ αρχίσει το πλιάτσικο; Κι αυτό δεν είναι, μήπως, χτύπημα στην ίδια την επανάσταση; Ή μήπως η επανάσταση θα στραφεί εναντίον του λαού που πλιατσικολογεί γιατί δεν θα έχει να φάει;
δ. Η μονομερής διαγραφή του χρέους σημαίνει εφαρμογή του αγγλικού δικαίου σε όλα τα περιουσιακά στοιχεία εκτός Ελλάδας. Στην Ελλάδα προφανώς δεν θα αφήσουμε να μας κατασχέσουν αφού θα έχουμε την στρατιωτική δύναμη αποτροπής. Στο εξωτερικό όμως οι δανειστές θ’ αρχίσουν να κατάσχουν τις πρεσβείες μας ανά το κόσμο, τις εξωτερικές καταθέσεις του  ελλ. Δημοσίου για το διπλωματικό του προσωπικό, το εξωτερικό εμπόριο, το υπό παράδοση πολεμικό υλικό, θα καταπέσουν εγγυητικές επιστολές κλπ. Αυτά τα θέματα δεν είναι προτιμότερο ν’ αντιμετωπιστούν από μια αστική (την οποία θα σύρει το εργ. κίνημα σε έξοδο από ΟΝΕ) ή μετωπική εργατική κυβέρνηση ενώπιον των διεθνών οργάνων και εν γνώσει της σύνθεσής τους, πριν την επανάσταση, ώστε μετά απ’ αυτή να είναι λυμένες τέτοιες εκκρεμότητες και να κανονιστεί η διεθνής πολιτική της μετεπαναστατικής Ελλάδας με βάση το ήδη διαμορφωθέν διεθνές περιβάλλον;
ε. Η έξοδος από την ΟΝΕ/ΕΕ δημιουργεί διεθνείς συμμαχίες του ελλ. λαού με το παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης. Αυτή η διεθνής συμμαχία πρέπει να δημιουργηθεί πριν την επανάσταση για να τη στηρίξει και η δημιουργία της μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο ύστερα από πραγματικά γεγονότα και εξελίξεις, όπως έξοδος από την ΟΝΕ/ΕΕ και όχι με ευχολόγια.
στ. Η εκ των προτέρων δήλωση αδυναμίας από τα κοινοβουλευτικά εργατικά κόμματα να διαχειριστούν (δεν εννοώ καπιταλιστική διαχείριση αλλά διαχείριση συνειδήσεων και αγώνα) προς όφελος του λαού την έξοδο από το ευρώ δείχνει απεριόριστη ηττοπάθεια, άρνηση ανάληψης ευθύνης για την καθοδήγηση του λαού και άρνηση της ταξικής πάλης, άρνηση δηλαδή της ουσίας της ιστορικής κίνησης.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο αντεπαναστατική, αντιδραστική, αντεργατική, αντιλαϊκή και φιλοϊμπεριαλιστική θέση είναι η άποψη ότι η έξοδος από το Ευρώ υπό τις σημερινές συνθήκες αποτελεί καταστροφή.